Με αποκαλυπτική αλλά και χαλαρή διάθεση, ο Γιώργος Παπαδόπουλος μίλησε στην εκπομπή μας για όλα! Για το νέο του τραγούδι “Πότε θα σε δώ” που γράφτηκε στην…δεύτερη καραντίνα. Για τη δύσκολη κατάσταση που βιώνει τόσο ο ίδιος, όσο και όλοι οι καλλιτέχνες όλο αυτο το διάστημα, αν και το φταίξιμο -όπως λέει- δεν είναι εξ ολοκλήρου της Κυβέρνησης:
“Τα λεφτά στο χώρο της μουσικής, δεν είναι τα λεφτά που υπήρχαν παλιά. Από το 2000 και μετά είναι πολύ λιγότερα και στο θέμα των δικαιωμάτων και στα live. Αυτό το λένε όλοι οι συνάδελφοι που ζοριζόμαστε. Δεν βγάινω να κλαφτώ, εσύ με ρώτησες. Είναι δύσκολα για όλο τον κόσμο. Κάτι πρέπει να γίνει, γιατί δεν βλέπω να γίνεται τίποτα….
Εγώ δεν ρίχνω όλο το φταίξιμο στην κυβέρνηση για όλο αυτό που μας βρήκε απροετοίμαστους. Ρίχνω το φταίξιμο και σε εμάς γιατί δεν έπρεπε να μας βρει απροετοίμαστους όλο αυτό. Έπρεπε να είμαστε πιο ενωμένοι , πιο συγκεντρωμένοι και μαζί όλοι σαν γροθιά για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε. Τώρα δεν το έχουμε αντιμετωπίσει, ούτε στο 1%.
-“Βλέπουμε ότι δεν υπάρχει όμως ένα κοινό μέτωπο”
Δεν υπάρχει ένα κοινό μέτωπο, γιατί είμαστε όλοι τόσο εγωιστές. Ο κάθε ένας από εμάς θέλει να σπρώξει μόνο τη δουλειά του και κοιτάει μόνο αυτό. Είναι πάρα πολύ εγωιστικό. Δηλαδή δε γίνεται οι ρεμπέτες τότε να μαζευόντουσαν, να αντάλλαζαν απόψεις και ιδέες και έκαναν όλοι μαζί επιτυχία και ξαφνικά εμείς τώρα, το κάθε παιδάκι, γιατί παιδάκια είμαστε, να έχουμε τον εγωισμό πάνω απόλα και ότι είμαι ο καλύτερος. Όχι, είμαστε όλοι ίσοι και όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό. Άμα πεινάσω εγώ, θα πεινάσεις κι εσύ.
Σε ό,τι αφορά στις συνεργασίες που επιδιώκει από εδώ και πέρα και το αν θέλει να βρίσκεται με καλλιτέχνες που συμπαθεί και προσωπικά: “Πλέον είναι καθαρά επιλογές δικές μου, σε ποιούς θα γράψω τραγούδια, με ποιούς θα συνεργαστώ επί σκηνής. Παλαιότερα, το έκανα καθαρά επαγγελματικά και μου έχει στοιχίσει και το εχω πληρώσει ακριβά.
Πλέον συνεργάζομαι με όποιον μου πει η καρδιά μου. Και το έχω αποδείξει αυτό, δεν το λέω έτσι. Για αυτό και γράφω λιγότερα τραγούδια σε συναδέλφους τα τελευταία χρόνια, για αυτό είναι πολύ επιλεκτικές οι κινήσεις μου. Δυστυχώς στο χώρο δεν υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση.
-Έχεις, όμως, και την πολυτέλεια πια να πεις και 5-6 “όχι”!
-Και παραπάνω μη σου πω…Καταρχάς δεν είμαι εργοστάσιο. Βλέπω άλλους συναδέλφους που είναι εργοστάσια και αργά η γρήγορα θα τους στοιχίσει αυτό, είναι το μόνο σίγουρο, υπάρχει ημερομηνία λήξης. Εγώ για αυτό επιλέγω να γράφω λιγότερα τραγούδια αλλά να είναι μεγάλες επιτυχίες. Ή και αν δεν γίνουν μεγάλες επιτυχίες, να είναι τραγούδια αληθινά που ας μιλήσουν σε 10 άτομα, αντί για 1000, αλλά να μιλήσουν πραγματικά σε αυτούς”.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη: